همه یار شاهند و تنها منم

نگهبان چوگان یکتا منم

روز و شب در دست دارد دامنم

جمله من او را شناسم تا منم

آن برهنه گفت آوه دامنم

از طمع برند و من ناآمنم

نی همین سرگرم سودای بتان تنها منم

هر که باشد عشق می ورزد همین رسوا منم

تاری از زلفیست در هر تن که می جنبد رگی

نی همین در بند محبوبان مه سیما منم

حیرتی دارم که در هر جا که باشد پیکرم

[...]

در شأن من به دردکشی ظن بد مبر

کآلوده گشت خرقه ولی پاک دامنم

شهبازِ دست پادشهم یارب از چه روست

کز یاد برده‌اند هوایِ نشیمنم