|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، پرسشگری دیوانه از کسی می‌پرسد که آیا حقیقت را می‌شناسد یا نه. پاسخ می‌دهد که اگر حقیقت را نشناسد، بارها و بارها آواره شده است. او توضیح می‌دهد که حقیقت او را از شهر و خانواده‌اش دور کرده و دلش را گرفته است. او زندگی‌اش را در دست حقیقت می‌داند و می‌گوید که تا زمانی که حقیقت را بشناسد، خود را خواهد شناخت.
هوش مصنوعی: یک دیوانه از دیگری پرسید که تو چطور حق را می‌شناسی، بدون اینکه دلیلی برای شناختن آن داشته باشی؟
هوش مصنوعی: گفت وقتی او را نشناسم، صد بار هم این حالت آواره‌گی‌ام از اوست.
هوش مصنوعی: دل من از شهر و نزدیکانم دور شده و حالا احساس تنهایی و غربت می‌کنم.
هوش مصنوعی: روز و شب در دستان من است و تمام وجودم متعلق به اوست. من او را می‌شناسم تا زمانی که خودم هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.