چو شد یار با بارهٔ گام زن

براند اسب گرم آن دلارام زن

در ازل درد تو چون شد گام زن

گر زنی گامی همه بر کام زن

دست دل در شاهد رعنا مزن

تخت شوکت را به پشت پا مزن

در پی آن کام شدی گام زن

نایره در خرمن آرام زن

نیستی کوه گران، بر سیر پشت پا مزن

دامن خود را گره بر دامن صحرا مزن

در محیط آفرینش خوش عنان چون موج باش

چون حباب از ساده لوحی خیمه بر دریا مزن

یا مرید سرو و گل، یا امت شمشاد باش

[...]

با توانایی به اهل فقر استغنا مزن

عاجزان را دستگیری کن، به دولت پا مزن

با قضای آسمانی چاره جز تسلیم نیست

در محیط بیکران زنهار دست و پا مزن

جز در دل نیست امید گشاد از هیچ در

[...]

پیش قضای حق دم چون و چرا مزن

در بحر بی کنار عبث دست و پا مزن

تا در دل تو داعیه اعتراض هست

خاموش باش و دم ز مقام رضا مزن

کوته شود زبان ملامت ز احتیاط

[...]

نغمه ئی داری اگر تنها مزن

جز بشاخ بوستان ما مزن

از سر سود و زیان سودا مزن

گام جز بر جادهٔ آبا مزن