باد دایم به هر دو حال ترا

تا میسر شود کمال ترا

چون شنید از ولد رسالت را

خوش پذیرفت آن مقالت را

صدق آیینه ایست حال ترا

روی نفس تو و کمال ترا

علم نیرو دهد کمالت را

عقل اجابت کند سؤالت را

من بنده نکو شناسم احوال ترا

جودی نبود ترا و امثال ترا

گوئی سبب حرص لزوم جمعست

کز صرف کنند منع اموال ترا

جوهر و کار این سه آلت را

نیک بشناس این حوالت را

ایکه جز در فرض نتوان دید تمثال ترا

در شهود ازغیب فرآید همی فال ترا

ملک و ملت را زمام اندر کف اجلال ترا

خنگ صرصر پوی شهلان کوب اقبال ترا