چو نیکی کند با تو پاداش کن

ابا دشمن دوست پرخاش کن

پرده رازم در اینجا فاش کن

روی سوی بی دل غمهاش کن

که اگر حقست او پیداش کن

ور نباشد حق زبون ماش کن

هر چه یابی مر ترا یغماش کن

سر او را بر ندیمان فاش کن

بسان تکش خان شه تاشکن

که آوره بر جان بتها شکن

واله رخسار جان افزاش کن

در مقام نیستی مأواش کن

از پی اسرار خود، کم با کسی پرخاش کن

راز پنهانی که داری همچو گل خود فاش کن

در گره تا چند داری همچو گوهر آب را

پنجهٔ مژگانی از دریادلی دُرپاش کن

زشت اگر گفتم ترا، از من چرا رنجیده‌ای

[...]