پس از چه رسد سرفرازی مرا

چو کوشش ترا گوی بازی مرا

سوختی جانم چه می‌سازی مرا

بر سر افتادم چه می‌تازی مرا

در رهت افتاده‌ام بر بوی آنک

بوک بر گیری و بنوازی مرا

لیک می‌ترسم که هرگز تا ابد

[...]

گر ترا گویم چه میسازی مرا

در بلای دیگر اندازی مرا

تا به کی باشد چو نی با ناله دمسازی مرا

سوختم چون عود سعیی کن که بنوازی مرا

تا سرم بر جا بود از پای ننشینم چو شمع

در تبِ غم ز آتش دل گرچه بگدازی مرا

گو بزن تیغم که من قطعاً ندارم سرکشی

[...]

چون نبُد مثلی‌ و انبازی مرا

هم‌ نباشد یار و همرازی مرا