یکی کوه نزدیک تاریکیست

که راهش چو موئی ز باریکیست

یاری که به نزد او گل و خار یکیست

در مذهب او مصحف و زنار یکیست

ما را غم آن یار چرا باید خورد

کو را خر لنگ و اسب رهوار یکیست

بی‌تو ما را بر فلک تاریکیست

با تو ای ماه این فلک باری کیست

در سخن صدهزار باریکی‌ست

آب حیوان درون تاریکی‌ست»

کس چه داند که بر چه باریکیست؟

این چه رمزست و در چه تاریکیست؟

صبح و سحر و بلبل و گلزار یکیست

معشوقه و عشق و عاشق و یار یکیست

هرچند درون خانه را می نگرم

خود دایره و نقطه و پرگار یکیست

عاشق روی ترا خرقه و زنار یکیست

ساکن کوی ترا کعبه و خمار یکیست

هرکه دیدار خدا دید، مسلم دارد

که بتحقیق و یقین دیده و دیدار یکیست

همه جا، از همه رو، روی نماید لیکن

[...]

عشق و اوصاف کردگار یکیست

عاشق و عشق و حسن یار یکیست