هر چند دلم زعشق آزار کشید

آزرده نشد ز عشق و این بار کشید

چندان نبریدم از بتان کاخر کار

سررشته عشق من به زنار کشید

نقاش ازل که صورت یار کشید

نقش و خال و زلف و رخسار کشید

از بهر ظهور معنی آن صورت را

بر دیده طالبان دیدار کشید

دل فسرده نه دستی ز کار و بار کشید

که در ره تو تواند ز پای خار کشید

بهوش خویش نیامد دل و دمید خطش

دواند ریشه جنونی که تا بهار کشید

بچاره موج حوادث فتاده ام، چکنم

[...]

اگر استاد سخن دست و دل از کار کشید

چون میان سخن و سامعه دیوار کشید

ساز اقسام سخن زو بنوا شد که زفکر

گشت باریک و بقانون سخن تار کشید

راه اقلیم سخن بسته نمی گشت فلک

[...]

چو شعله آن گل رویم به روی خار کشید

به جای سرمه به چشمم خط غبار کشید

چه سادگی ست که خال لب تو آخر کار

به گرد خویش چو هندو ز خط حصار کشید

به رهروان جهان ترک آشنایی کرد

[...]

بوالهوس لاف محبت زد و آزار کشید

کور دل صورت آیینه به دیوار کشید

شور دیوانگیم درس محبت آموخت

کارم از خدمت زنجیر به زنار کشید

قطره خون شد و در دیده حیرت جا کرد

[...]

هرکه خود را ز توکنارکشید

سختی از دست روزگارکشید