اگر تو به دریا گذاره کنی

همی آسمان را چه چاره کنی

بس خون که بدان دو چشم خونخواره کنی

بس دل که بدان دو زلف آواره کنی

ایزد به دل تو رحمتی در فکناد

تا چارهٔ عاشقان بیچاره کنی

به کز این رهزنان کناره کنی

بر خود این چار بند پاره کنی

گر جمال بتم نظاره کنی

بدل سیب دست پاره کنی

یا بر افلاس شخص چاره کنی

یا خود از مفلسی کناره کنی