همان آهن‌گری با خاره می‌کرد

همان سنگی به آهن پاره می‌کرد

نه از دل در جهان نظاره می‌کرد

بجای جامه دل را پاره می‌کرد

در روی پدر نظاره می‌کرد

نشناخت و زو کناره می‌کرد

گهی در روی گل نظّاره میکرد

گهی چون گل قبا را پاره میکرد

گهی لب را بدندان پاره میکرد

گهی جان را بمردی چاره میکرد

فکنده کفش ره بر خاره می کرد

کف سیمین ز خاره پاره می کرد

جا قله کوه خاره می کرد

در هر طرفی نظاره می کرد

بدان جورش که باد آواره می‌کرد

چو میشد باز پس نظاره میکرد

به حیرت آسمان نظاره می کرد

نثار هم تش سیاره می کرد

میگفت بقاصد این جواب است

مکتوب مرا چو پاره میکرد

گویند که بیش از این اثرها

آه دل پر شراره میکرد

میکرد ولی نه در دل دوست

[...]