مردم اینند؟ چیست چارهٔ ما

جز خموشی و جز کنارهٔ ما

نهان که می‌کند این درد آشکارهٔ ما

که راست چاره که از دست رفت چارهٔ ما

هزار کوه بلا بر دلم فرود آمد

زهی تحمّل سنگین دل چو خارهٔ ما

نگار ما به کنار آمد و کناره گرفت

[...]

خون شد دل پاره پارهٔ ما

مردیم و نکرد چٰارهٔ ما

دادیم به کفر زلفش ایمان

شاید که شود کفارهٔ ما

بندیم ز شکوه لب و لیکن

[...]

گرچه از درد خزانی شده رخساره ما

می توان چید گل از سینه صد پاره ما

نفس گرم درین بوته نخواهد ماندن

تا شود شیشه می این دل چون خاره ما

گرچه از داغ یتیمی دل ما سوخته است

[...]

برخورد چون به گل روی تو نظاره ما

گل صد برگ نماید دل صد پاره ما

داغ است و سینه در عشق، صبح و ستاره ما

خورشید سر برآورد، از جیب پارهٔ ما

از ناوک نگاهت، خاطر نشد تسلّی

بگذشت غافل از دل، مست گذارهٔ ما

هر قرعه که زد حکیم دربارهٔما

دیدیم نبود غیرِ آن چارهٔ ما

بی حکمت نیست هرچه از ما سر زد

مأمورهٔ اوست نفس امارهٔ ما

هر قرعه که زد حکیم دربارهٔما

دیدیم نبود غیرِ آن چارهٔ ما