با هجر من ضعیف را تاب نماند

آرام نماند با من و خواب نماند

در مرحله ها مسجد و محراب نماند

کز من بگذر ز اشک غرقاب نماند

مسکین تن بی خواب مرا تاب نماند

خواب از بر من به تیر پرتاب نماند

چون گرد من از سرشگ پایاب نماند

نشگفت گرم به آب در خواب نماند

ای جوی فراق در تو پایاب نماند

با موج تو کشتی مرا تاب نماند

ای کعبه وصل بی توام خواب نماند

خرسندیم از تو جز به محراب نماند

با جمال تو ، ای حمیدالدین

رونق ماه و آفتاب نماند

در جهان با مکارم دستت

نام و آوازهٔ سحاب نماند

پیش الطاف تو ز غایت لطف

[...]

با جلال تو ای حمیدالدین

رونق ماه و آفتاب نماند

طلعت فضل و چهرهٔ دانش

از ضمیر تو در نقاب نماند

بی‌تو ما را به حق نعمت تو

[...]

ابر را مایه نصاب نماند

سوی بستان شدن شتاب نماند

باغ را در شرابخانه ابر

جز همان عشوه سراب نماند

آب چشم سحاب چون کم شد

[...]

ابر را مایه نصاب نماند

سوی بستان شدن شتاب نماند

چون با غم تو دل مرا تاب نماند

در دیدهٔ خون فشان من خواب نماند

ای ساقی دُردِ دَرد برجانم ریز

تا خون گریم که در جگر آب نماند

به نم چگونه رسد کِشت؟ چون سحاب نماند

ز دیو چون برهد ملک؟ چون شهاب نماند

از در ما چو در آمد، اثر ما بنماند

این دل و دین و تن و جان و سر و پا بنماند

چشم آن فتنهٔ پیدا به دلم پوشیده

نظری کرد، که پوشیده و پیدا بنماند

سخن عشق، که عقلم به معما می‌خواند

[...]

بی لبت در جگر تشنه لبان آب نماند

بی سر زلف تو در رشنه جانه ناب نماند

تا شمال رخت افتاد بخاطر ما را

به دو چشم نو که در دید: ما خواب نماند

بر سر زلف تو بگذشت شبی باد وزان

[...]

پیش ازین گر مرا حجابی بود

شکر گویم که آن حجاب نماند

بود گنجی درین خرابهٔ تن

گنج باقیست گر خراب نماند

آفتابی ز چشم پنهان شد

[...]

زآتش تب به رخش تاب نماند

زآبله در گل او آب نماند

بیا که در چمن انتظار آب نماند

جمال شاهد امید در نقاب نماند

ز بس که چشمهٔ امید نم نداد برون

فریب تشنه لبان هم با سراب نماند

کدام مسألهٔ شرع در میان افکند

[...]

اثر ز همت مستانه در شراب نماند

فغان که در گهر شاهوارآب نماند

زبس که شیرمراکرداین ستمگر خون

ز روزگار امیدم به انقلاب نماند

منم که از دل خود نیست قسمتم ورنه

[...]