گلی از باغ وفا آمده‌ای

خود خس و خار نما آمده‌ای

هر کجا پای نهی گل روید

تا ندانی ز کجا آمده‌ای

ذرهٔ ذات تو خورشید لقاست

[...]

از پیش خدا بهر خدا آمده ای

نی از پی بازی و هوا آمده ای

در معرفت و عبادت ایزد کوش

کز بهر همین درین سرا آمده ای

چون دانستی که از کجا آمده ای

یا کیت فرستاد و چرا آمده ای

برخیز و قدم در نه و مردانه بکوش

گر زانکه تو از بهر خدا آمده ای

تو مظهر مرآت خدا آمده ای

آیینه وجه کبریا آمده ای

از ما بجمال خود تجلی کرده

از حضرت خود بدین سرا آمده ای

هر چند که در ملک فنا آمده ای

در ملک فنا پی بقا آمده ای

از عالم حق بدین سرا آمده ای

بنگر ز کجا تا به کجا آمده ای

خالی نشوی یک نفس از علم و عمل

[...]

با ما نتوان گفت چرا آمده ای

با خود تو که ای  و از کجا آمده ای

از بس که به بازی و هوا مشغولی

گویی که به بازی و هوا آمده ای

ازکجایی‌؟ زکجا آمده‌ای‌؟

شب درین بیشه چرا آمده‌ای‌؟