سار الفؤاد مع الاحباب اذ ساروا

یوم الوداع فدمع العین مدرار

راستکاری پیشه‌کن کاندر مصاف رستخیز

نیستند از خشم حق جز راستکاران رستگار

بس که من در جستن تو گرد سر بر گشته‌ام

بی تو ای چشم و چراغم چون چراغی کشته‌ام‌

بنده خاص ملک باش که با داغ ملک

روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس‌

کسی کاندر صف مردان، بمی‌خواری کمر بندد

برابر کی بود، با آن که دل در خیر و شر بندد؟

آمد بر من کارد کشیده بر من

گفتا که: درین شهر تو باشی یا من؟!

استقبلنی و سیفه مسلول

و قال لی واحدنا معزول.

دردا و دریغا که از آن خاست و نشست

خاکیست مرا بر سر و بادیست بدست‌

مهر خود و یار مهربانت نرسد

این خواه گر آنکه این و آنت نرسد

بیار حلوا که هست حبیب القلوب

هم خاص را بشاید و هم عام را

باطن تو کی کند با مرکب شاهان سفر

تا نگردد رای تو بر مرکب همت سوار؟

پای بر دنیا نه و بر دوز چشم از نام و ننگ

دست در عقبی زن و بربند راه فخر و عار

گر چو بو دردات باید تاجداری روز حشر

باش چون منصور حلاج انتظار تاج دار

سر جمله بدانید که در عالم پاداش

آنها که درین راه بدادیم بدیدیم‌

ما را همه مقصود ببخشایش حق بود

المنّة للَّه که بمقصود رسیدیم.

سائق و قائد صراط الدّین

به ز قرآن مدان و به ز اخبار

جز بدست و دل محمد (ص) نیست

حلّ و عقد خزینه اسرار

در طریق رسول دست آویز

[...]

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود

از غیر جدا شدن سر میدانست

کار آن دارد که با تو در پیمانست‌

الا ای خوش نسیم نو بهاری

تو بوی زلف آن بت روی داری

آرزومند بتو از دست دوستی تو یک کنار خون دارد!»

بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم

و انّ صباحا نلتقی فی مسائه

یکون علی قلب الغریب حبیبا

کنون که با تو بهم صحبت اوفتاد مرا

دعا کنم که وصالت خجسته باد مرا

هر کسی را جام او بر جان او همسان کنید

هر کسی را نقل او با عقل او هم برنهید