پیِ درد تو مهمانخانه‌ای ساخت

چو برهم زد قضا آب و گِل من

ز چشم اهل نظر کسب کن حیات ابد

که آبِ خضر ازین جویبار می‌گذرد

دلا جان باختن دعوی مکن چندان که یار آید

شود معلوم کار هرکسی چون وقت کار آید

چو خیر و شر نه به دست منست یک سر موی

اگر ثواب ندارم مرا گناهی نیست

هیچ کس یک سرِ مو از دهنت آگه نیست

دم از آنجا نتوان زد که سخن را ره نیست

ما کاروانی‌ایم و جهان کاروانسراست

در کاروانسرا نکند کاروان سرا

حجابِ ره آمد جهان و مدارش

ز ره تا نیندازدت بر مدارش

به باد دی و تابِ تیرش نیرزد

نعیمِ خزان و نسیمِ بهارش

نه با راحت وصل او رنج هجرش

[...]

آنان که طلب کار الهید، الهید

گم هیچ نگردید چه خواهید چه خواهید

موجودِ خدای است و جز او نیست همه اوست

بیرون ز شما نیست هر آن چیز که خواهید

گفتم دلاتو چندین بر خویشتن چو پیچی

با یک طبیب محرم این راز در میان نه

گفتا که هم طبیبی فرموده است این را

گر مهرِ یار داری صدمُهر بر زبان نه

ما جامه نمازی به سر خم کردیم

وز خاک خرابات تیمم کردیم

شاید که درین میکده‌ها دریابیم

آن یار که در صومعه‌ها گم کردیم

به حق او که به کونین دیده نگشایم

که تا نخست نبینم جمالِ مولی را

اگر در آتش عشقت بسوختم چه عجب

که کوه تاب نیاورد این تجلی را

معین به چشم خرد حسن دوست ننماید

[...]

ای ترا بر طور دل هر دم تجلای دگر

طالبِ دیدار تو هر گوشه موسای دگر

یک دو حرفی خوانده‌ام در پیش استاد ازل

تاابد بر دل رسد هر لحظه معنای دگر

سیل را نعره از آن است که از بحر جداست

وانکه با بحر درآمیخته خاموش آمد

نکته‌ها دوش لبم گفت وشنید از لب یار

که نه هرگز به زبان رفت و نه در گوش آمد

هرکه را هوش و قراریست می‌اش ده ساقی

[...]

فعلِ بد ما چو قّصهٔ بوالعجب است

روز همه در فکرت این قصه شب است

تهمت نشتوان به قدرتِ ناقص کرد

حق هم نتوان گفت که ترکِ ادب است

آن کس که به عشق، بسته پیمانِ درست

در کفر نهان ساخته ایمانِ درست

دارد به خلاف روش بوالهوسان

صد پاره دلی زیر گریبان درست

از سینه غبار غم نمی‌باید شست

[...]

من دل به غم تو بسته دارم ای دوست

دردِ تو به جان خسته دارم ای دوست

گفتی به دل شکسته ما نزدیکیم

من نیز دلی شکسته دارم ای دوست

بیرون دوید یار ز خلوتگهِ شهود

خود را به شکل جملهٔ جهان خودبه خود نمود

با آنکه شد غنی همه عالم ز گنجِ او

یک جُو ازو نکاست نه در وی جُوِی فزود

چشم حق بین بجز از حق نتواند دیدن

باطل اندر نظر مردم باطل بین است

هر آنکه طالب آن حضرتست مطلوبست

محب دوست به تحقیق عین محبوب است

اگر زمان نبوت گذشت و دور رسل

ولی ظهورِ ولایت در این زمانهٔ ماست