شرح حال مشتاقان دل به دل تواند گفت

آن نه شیوه قاصد این نه کار مکتوب است

سلطانی و در دل غم درویشت نیست

درویشم و دست من به سلطان نرسد

مرا به گوش تو باید حکایت از لب خویش

دریغ باشد پیغام ما به دست رسول

یا بر شکر خویش مرا مهمان خواه

یا بر جگر ریش به مهمان من آی

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید

یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید

هزار بادیه سهل است با وجود تو رفتن

اگر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم

این قاصد از کدام زمین است مشکبوی

وین نامه در چه داشت که گیتی معطر است

در عجم آن سه که خواند عربش چاره غم

لب نوش و خط سبز و گل روی حسن است

رطب شیرین و دست از نخل کوتاه

مسافر تشنه و جلاب مسموم

از خیال تو بهر سو که نظر می کردم

پیش چشمم در و دیوار مصور می شد

از تو دورم و ای من این زندگی

نیست الا مایه شرمندگی

هر شب و روزی که بی تو می رود از عمر

هر نفسی میرود هزار غرامت

اعتمای بنمای و بگذر بهر خدای

تا نبینی که در این خرقه چه نادرویشم

همه در خورد وصال تو و ما از همه کم

همه حیران جمال تو و ما از همه بیش

سپردم به زنهار اسکندری

تو دانی و فردا و آن داوری

از دست و زبان که برآید

کز عهده شکرش بدر آید

به چشم دیگران در صید من منگر نظر بگشا

پرم بر بند و بند از بال مرغان دگر بگشا

بر آستان تو مشکل توان رسید آری

عروج بر فلک سروری به دشواری است

گل تو و گلبن تو و بوهم توئی

تو توئی من هم توام او هم توئی

سه نگردد بریشم ار او را

پرنیان خوانی و حریر و پرند