ای مقادیر فضل و افضالت

بیش از اندازۀ بیان رهی

اندرین روزها که گشت هوا

نا خوش و سرد هم بسان رهی

بس که هر دم ز لشکر بهمن

[...]

بنامیزد چنان فرّخ لقایی

که گویی سایۀ پرّ همایی

چو بگشایی زبان لبها ببندی

چو در بندگی قبا گیتی گشایی

بشمشیر تو نصرت را تفاخر

[...]

مخدوم کمال ملّت و دین

ای رای تو سوی نیک رایی

کار قلم تو نقشبندی

رسم کرمت گره گشایی

بر رغم زمانه لطف طبعت

[...]

ز ابر چون برف سیم باریدی

گر بدی چون دل تو دریایی

باشد اومید با کفت گستاخ

هر زمان می کند تمنّایی

باز چرخ خرف دگر باره

[...]

ای آنکه از افاضل انوار معنوی

خورشید را ز خاطر خود وام داده‌ای

از لطف طبع تربیت روح کرده‌ای

وز لفظ پاک طیرهٔ اجرام داده‌ای

از نوک کلک خویش به اجرام نظم و نثر

[...]

ز خط عارض ترکان لشکر

مرا این فایده تا جاودان بس

که خط از عارض ترکان لشکر

ز شرمش برنیارد سر ازین پس

ای آفتاب ملک که از پرتو کرم

چون صبح کام فضل پر از خنده کرده‌ای

از بس که همچو غنچه کنی دل نمودگی

چون نرگسم ز شرم سرافکنده کرده‌ای

خطّیست کرد عارض خوبان معنوی

[...]

ای خواجه سال و ماه تو تلوین همی‌کند

بی‌آنکه علم صنعت اکسیر خوانده‌ای

اندر سیه‌گری ید بیضا نموده‌ای

تلبیس خویش بر همه عالم برانده‌ای

روی دو موی داری و موی دو روی و خود

[...]

منه مال کان ترا نیست

ترا گردد چو در دادن شتابی

اگر خواهی بنه تا باز یابند

وگر خواهی بده تا باز یابی

بود رسمِ سلام از بامدادان

اگر چه اتّفاق امشب فتادست

و لیکن چون توئی روزِ زمانه

ترا هرگه که بینم بامدادست

وزیر عالم عادل ربیب دولت و دین

ایا بطوع فلک طاعت تو ورزیده

هر آنچه بسته ضمیر تو، عقل نگشوده

هر آنچه دوخته رای تو، چرخ ندریده

زبس که درشب‌شبهت‌فکنده‌پرتو‌صدق

[...]

آسمان داد فخرالملک خورشید زمین

ای جهان را عهد انصاف تو ایام شباب

ای خداوندی که نوک کلک ملک آرای تو

هادی تیغ ممالک پرور مالک رقاب

قهر و لفظش دستگیر آتش و آبند از آن

[...]

ثبت فرمای تا شوی واقف

بی توقف ز نام آن محبوب

پارسی مدام و تازی خواب

این یکی راست و آن دگرمغضوب

بخدائی که بی ارادت او

سرورا برگ خوش خرامی نیست

که ترا گرچه بنده بسیارند

بنده ی خاص جز امامی نیست

کافی دین و دولت ای صدری

که جنابت سپهر آیاتست

روح پروردهٔ ضمیر مرا

تا مدیح تو ورد اوقاتست

حرز دوشیزگان پرده غیب

[...]

ای اختر آسمان سمندت

چرخ از شرف تو در و بالست

کز نقش تو هر خطی سپهریست

وز نقش تو هر خطی خیالست

ای خداوندی که دائم پیر چرخ

همچو دولت در هوای جاه تست

خاک درگاهت، امامی، بنده وار

چون فلک در سایه درگاه تست

زنده گردانش که جانش در جهان

[...]

تاج دین و دولت ای صدری که گرد موکبت

دیده افلاک و انجم را مکحل می‌کند

کلک دولت‌پرورت روح‌الامینی دیگر است

لاجرم هردم هزاران وحی منزل می‌کند

لفظ معنی پرورت گر آسمان داد نیست

[...]

زهی دین پروری کاندر بنانت

سپهر دولتست و اختر داد

مسیر خامه ی گیتی پناهت

در انصاف تو بر خلق بگشاد

ز بهر بندگی در پیش کلکت

[...]

پناه تیغ و قلم آفتاب مشرق ملک

توئی که نور تو خورشید را بپوشاند

توئی که حرف مدیر تو هر سحر، گیتی

برای رفع حوادث بر آسمان خواند

کنار بحر زند موج ز آب دیده ی ابر

[...]