ز مرغ و آهو رانم بجویبار و بدشت

ازین : جغاله جغاله وز آن : قطار قطار

بیک خدنگ دژ آهنگ جنگ داری تنگ

تو بر پلنگ شخ و بر نهنگ دریا بار

ز بهر آنکه همی گرید ابر بی سببی

همی بخندد بر ابر لالۀ گلزار

اگر نه تیمار از بهر عاشقت بودی

برامش تو ز گیتی برون شدی تیمار

همیشه دانش ازو شاکرست و زر بگله

از آنکه کرد مر این را عزیز و آنرا خوار

رکاب عالی بگذشت و لشکر از پس او

چنان کجا برود فوج فوج موج بحار

فزو نشان همه کم کرد و رویشان همه پشت

نشاطشان همه غم کرد و فخرشان همه عار

هزار لاله و گردش ز مشک لاله هزار

بهار چین و شکفته در او نهفته بهار

اگر چه باد ندارد ز نقش و عطر خبر

بتابش اندر نقاش گردد و عطار

گهی بگستردش همچو مشگ بر لاله

گهیش توده کند چون بنفشه بر گلزار

گهش چو سلسله دارد شکسته بر پیوند

[...]

اگر همیشه بشادیش خواهم ای عجبی

چرا همیشه بتیمار خواهدم هموار

خبر ندارد کاندر دلم اثر نکند

اگر جهان همه تیمار گردد از بن و بار

اگر بروید از آتش نبات ، گرد آید

[...]

اگر ز آتش رخسار او نسوزد مشک

چرا ز دود بسوزد همی دل من زار

ز بیقراری زلفش بمانده ای بعجب

نه او بطبع چنانست ازو شگفت مدار

چه از طپیدن دلها که اندر و بسته ست

چنان شدست که نتواند او گرفت قرار

الا تا نرگس خوبان همی بر مشتری تابد

بودشان در شکنج زلف رخ چون ماه جوشن ور

سروست و بت نگار من آن ماه جانور

ار سرو سنگ دل بود و بت حریر بر

تو جهانی دیگری جوهردرنگ آتش‌فعال

آب‌نفع و بادصولت، هم تو هفتی هم چهار

ماه‌طلعت مهردولت زهره‌زینت تیرفهم

مشتری‌اخلاق و بهرام‌آفت و کیوان‌دمار

کوکنار از بس فزع داروی بی‌خوابی شود

گر برافتد سایهٔ شمشیر تو بر کوکنار

گشاده دارد بر زایرش دوازده چیز

بدان صفت که نماند بجز بیک دیگر

دلش چو دستش و عشرت چو طبع و رای چو روی

عمل چو قول و زبان چون هنر و بدره چو زر

نیست مانی ابر پس چون باغ ازو ارتنگ شد

نیست آزر باد پس چون باغ ازو شد پرنگار

چون درخت گل که هر چند ابر نوروزش همی

بیشتر شوید مر او را بیشتر گردد نگار

پیش ازین از گل گلاب آمد همی و اکنون نگر

[...]

ز غیشه خوردن و از بی جوی و بی آبی

گیای کو به چنان بود چون گیای شکر

وگر چو گرگ نپوید سمندش از گرگانج

کی آرد آن همه دینار و آن همه زیور

چورای کوره و داود و نامور چیپال

چو دلهرا بخرو و دو صد هزار دگر