ز غیشه خوردن و از بی جوی و بی آبی
گیای کو به چنان بود چون گیای شکر
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
ز غیشه خوردن و از بی جوی و بی آبی
گیای کو به چنان بود چون گیای شکر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به سراغ گیاهانی میرود که به دلیل کمبود آب و شرایط نامساعد، مانند گیاهانی که شکر میدهند، دچار کمبود و نقص هستند. این اشاره به نارضایتی از شرایط محیطی و آثار آن بر زندگی و رشد گیاهان دارد.
هوش مصنوعی: این جمله اشاره دارد به وضعیت گیاهی که به دلیل کمبود آب و نداشتن منبع تغذیه مناسب، به حالت نامناسبی دچار شده است. این وضعیت نشان دهندهی تأثیرات منفی کمبود منابع بر روی رشد و کیفیت گیاهان است. در عوض، گیاهی که در شرایط مناسب و با دسترسی به آب و مواد مغذی رشد میکند، به شکلی شاداب و باکیفیت مانند شکر در میآید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.