یاری دارم که جسم و جان صورت اوست

چه جان و چه دل جمله جهان صورت اوست

هر معنی خوب صورت پاکیزه

کاندر نظر تو آید آن صورت اوست

از صورت اگر چه طبع سرکش نشود

آن خود نبود که دل مشوّش نشود

سلطان و گدا و نیک و بد را دیدم

کس نیست که از صورت خوش خوش نشود

تو صورت و معنی به حقیقت بشناس

تا از ره شک نمانی اندر وسواس

شک نیست که آن صورت معنی است ولیک

هم صورت خوش خوش است کالناس لباس

بیهوده مدام در تک و تاز ممان

پیوسته اسیر شهوت و آز ممان

گیرم که به صورت تو به معنی نرسی

از عالم و معنی صور باز ممان

در صورت خوب دید باید معنی

کز صورت زشت خوب ناید معنی

معنی داراست صورت زشت ولی

چون خوب بود خوب نماید معنی

آن چیست که در چشم دل آید معنی

وآن چیست کزو طرب فزاید معنی

آن شاهد دل که هست معشوق عیان

هر لحظه به صورتی نماید معنی

از مادر معنی چو نزاید معنی

ناچار به صورتی بزاید معنی

چون بی صورت دید نشاید معنی

صورت باید تا بنماید معنی

زان می نگرم به چشم سر در صورت

کز عالم معنی است اثر در صورت

این عالم صورت است و ما در صوریم

معنی نتوان دید مگر در صورت

العمر مضی وفاتنی المطلوبُ

لَا القلبُ اطاعنی و لا المحبوبُ

دمعی و دمی کلاهما مسلوبُ

یا یوسُف صل فانّنی یعقوبُ

یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع

ترجو و ترومُ ما لمثلک یُمنع

یکفیک هواهُ وصلهُ لا تطمع

من این الی این تادّب وَاقنع

هرگز نرود مهر تو پاک از دل من

گر نیز شود زیر زمین منزل من

صد سال برآید و بپوسد تن من

هم بوی وصال تو دمد از گل من

سودای تو را خود سر و سامانی نیست

وین حادثه را پدید پایانی نیست

قصّه چه کنم درد دل ریش مرا

جز وصل تو دوست هیچ درمانی نیست

زان روز که چشم من به رویت نگریست

نگذشت شبی که از غمت خون نگریست

بشتاب که دل بی تو نمی داند زیست

دریاب که جان بی تو نمی داند زیست

تا دست وصال تو نگیرم در دست

وز دولت مسکونت نگردم سرمست

نی لب روزی به خنده خواهم بگشاد

نه چشم شبی زگریه خواهم در بست

امروز که یار من مرا مهمان است

بخشیدن جان و دل مرا پیمان است

دل را خطری نیست، سخن در جان است

جان افشانم که وقت جان افشان است

در حسرت آنم که شبی در کویت

باد سحری به من رساند بویت

جان و دل خویش را کنم در ساعت

قربان کسی که دیده باشد رویت

امروز هر آن کسی که گل می بوید

با او به زبانِ حال گل می گوید

کز یار به هر جفا جدایی مَطلَب

کز خار به روزگار گل می روید

دریاب اگر دسترسی خواهد بود

کاین عالم فانی نفسی خواهد بود

هجران به اختیار بسیار مجوی

هجران ضرورتی بسی خواهد بود

بر من سپه هجر تو پیروز مباد

جز سوز تو در دلم دگر سوز مباد

آن شب که مرا با تو وصالی باشد

تا صبح قیامت ندمد روز مباد

گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار

بسیار کس اند منتظر آن دیدار

نیکو سخنی بگفت آن زیبا یار

دیدار قدیم است برو دیده بیار