سفالین خُمُّ و در وی لعلگون می

کبدر فی الدجی والشّمس فی فِی

زجاجی جام بین کز عهد جمشید

گذر ننموده سنگ فتنه بر وی

نشاید فرق کرد از غایت لطف

[...]

رفته از ما و تو منی و توئی

که یکی کشته ایم و نیست دوئی

کیستی تو همان کسی که منی

کیستم من همان کسم که توئی

هر کسی را که من بدو عدوم

[...]

بر زبان عقده‌ای همچو موسی

کرده مرغی ز گِل همچو عیسی

در دل حوت چون پور متی

نسخه اصلی آیات کبری

کسیکه خلق هدایش دهد هوای خدا

همانکسست که برد بتیغ حلق هوی

برد گلوی هوی بگذرد ز کوی هوس

کسیکه باشد راه خدای را پویا

دلی که نشو و نمای هوی نهاد ز سر

[...]

گر ندهی می مرا دل ببرد جان ز پی

دلبر من کن بجام تا خط سر شارمی

روح دم از آن شراب در رگ و در خون و پی

رسته کن آئین جم شسته کن آثار کی

مرا که فانی عشقم ز باده باقی

بدار باقی یعنی ز خویش کن فانی

کدام دل دل عارف که باده تحقیق

از او کشند حریفان بزم عرفانی

ختا تبه شود و چین شود چو نقش سرای

که بسته بی‌جان تصویر پنجه مانی

زنند و ریزند از خاک و خشت طرح کنشت

کنشت خندد بر قبله مسلمانی

بط وجوب ز خمخانه قدیم بیار

که وا رهانی ما را ز قید امکانی

لطیف‌تر ز ملک دلربای‌تر ز پری

که چون پری ره دل می‌زند به پنهانی

به دوش کرد ز توحید خاص خاص ردی

کسی که اطلس و اکسون اوست عریانی

ز سمت غرب خفا آفتاب شرق عیان

کند طلوع و شود کائنات را بانی

ز یک تجلی مولود با کرامت اوست

چهار و هفت اب و ام و عالی و دانی

ندیده وحدت جمع از هزار جایه گنج

دلی که نیست در او دستگاه ویرانی

من ار بگویم در عشق او فسانه دل

کفاف ندهد صد سال زاد کیوانی

ز فرط علو مسمی بود به اسم علی

که قائم است به ذاتش صفات ربانی

دو گوهریم وز دریای شحنه النجفیم

ز فیض آن کف کز اوست ابر نیسانی

لوای وحدت و شد ماسوی به نفی سوی

نماند غیر خدایی که نیستش ثانی

گدای عشقم و بر عقل و نفس سلطانم

ببین شرافت این جوهر هیولانی