رسیدم به خوبی بتوران زمین

سپه برکشیدیم و جستیم کین

از ایشان شبیخون و از ماکمین

کشیدیم و جستیم هر گونه کین

که چون برد خواهد سر شاه چین

بریده بر شاه ایران زمین

که فرزند گر سر بپیچید ز دین

پدر را بدو مهر افزون ز کین

چه با مهد زرین به دیبای چین

بگوهر بیاراسته همچنین

زمین را ببوسید و کرد آفرین

بران تاج و تخت و کلاه و نگین

همه پهلوانان روی زمین

بر او یکسره خواندند آفرین

هر آن کس که در هفت کشور زمین

بگردد ز راه و بتابد ز دین

همه پهلوانان روی زمین

منوچهر را خواندند آفرین

تو شستی به شمشیر هندی زمین

به آرام بنشین و رامش گزین

از این ننگ بگذارم ایران زمین

نخواهم بر این بوم و بر آفرین

ابر آفریننده کرد آفرین

بمالید رخسارگان بر زمین

یکی خلعتی ساخت شاه زمین

که کردند هر کس بدو آفرین

چو بشنید مهراب کرد آفرین

به دل زال را خواند ناپاک دین

ستوده ز هندوستان تا به چین

میان بتان در چو روشن نگین

نه قیصر بخواهم نه فغفور چین

نه از تاجداران ایران زمین

بت آرای چون او نبیند بچین

برو ماه و پروین کنند آفرین

مگر کو دل سام و شاه زمین

بشوید ز خشم و ز پیکار و کین

بدو گفت رودابه من همچنین

پذیرفتم از داور کیش و دین

چه گوید کنون موبد پیش بین

چه دانید فرزانگان اندرین