چو رویین پیران به درگه رسید

سوی پهلوان سپه کس دوید

زمانه ز بد دامن اندر کشید

مکافات بد را بد آید پدید

میان دو لشکر دو صف برکشید

گر ایدونک پیروزی آید پدید

چو رویین به نزدیک پیران رسید

به پیش پدر شد چنانچون سزید

شکیبایی و خامشی برگزید

بکرد آن سخن بر سپه ناپدید

فرستاده چون گفت پیران شنید

به کردار باد دمان بردمید

چو گفتار پیران از آن سان شنید

سپه را همه پای برجای دید

چو بشنید گیو این سخن بردمید

ز لشکر یکی نامور برگزید

چو گیو آن زمان روی پیران بدید

عنان سوی او جنگ را برگشید

چو آواز پیران بدیشان رسید

دل نامداران ز کین بردمید

چو گیو اندر آن زخم او بنگرید

عمود گران از میان برکشید

از آن پس به روی سپه بنگرید

سران را همه گونه پژمرده دید

یکایک چو نزدیک خسرو رسید

بر او آفرین کرد کو را بدید

چو گفتار گودرز زان سان شنید

سرشکش ز مژگان به رخ بر چکید

چو گودرز کشوادگان را بدید

سخن گفت بسیار و پاسخ شنید

بدان گیتی او جای نیکان گزید

نگیری تو آرام کو آرمید

چو گودرز گفتار پیران شنید

از اختر همی بخت وارونه دید

چو از دور ترک دژم را بدید

کمان را به زه کرد و اندر کشید

به برگستوان برزد و بردرید

تگاور بلرزید و دم درکشید

بینداخت ژوپین به پیران رسید

زره بر تنش سر به سر بردرید