خدایا به خیرم نما خاتمه

به حق گزین دوده ی فاطمه (ع)

به دست اندرش، حکم دارای دین

پناه جهان سیدالساجدین (ع)

که ای شرزه شیران دشت یلی

ستاننده ی خون آل علی (ع)

خروشید:کای یاوران رسول (ص)

که هستید خونخواه آل بتول (ع)

نوشتند نام خدا و رسول (ص)

بدان رایت و نام شوی بتول (ع)

دوم پور جارود قاسم به نام

که نفرینش بادا زخیر الانام (ع)

خدیو قدر،پادشاه قضا

نیا مصطفی (ص) و پدر مرتضی (ع)

بزد بوسه بر بوسه گاه رسول

همی گفت زار ای روان بتول (ع)

به دست دگر بر درفش یلی

طرازش زنام علی ولی (ع)

به مینو درون شادمان کن زمن

علی (ع) و بتول و حسین(ع) وحسن (ع)

شهی در کوی و سلطانی بمصرع

کشندی پرده از سر مقنع

موسی ز ظهور تو خبر داده به یوشع

ادریس بیان کرده به اخنوخ و همیلع

شامول به یثرب شده از جانب تبع

تا بر تو دهد نامه آن شاه سمیدع

ای از رخ دادار برانداخته برقع

[...]

با کم خود بساز تا ز طمع

نشوی مبتلای سوک و جزع

نفس را خانه بر انداز ورع

طبع را سلسله جنبان طمع

چو عصمت باشد از دیدار مانع

دگر بسته به اقبال است و طالع

گر تو شوی با منِ جاوید مَع

زندۀ جاوید شوی بِالتَّبع

گر نباشد از وجودش منتفع

باز نان از وی نگردد منقطع

ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع

وی لمعهٔی از نور رخت ماه ملمع

دیدار تو بر دل در رحمت بگشاید

ای نور خدا را رخ زیبای تو مطلع

برقع برخ افکندی وزآن روی چو آتش

[...]

حرخ مدور نبود ومهر مشعشع

انجم و اختر نبود و ماه ملمع

صادر و مصدر نبود و طالع و مطلع

بود خود از خلعت وجود مخلع