اکنون بتقی باز کنم دست تضرع

ظاهر کنم از دوستش رسم تشیع

دارای سخامندی و کالای تمتع

ملک و ملک از هیبتش ایمن ز تزعرع

که این چه فعل عظیمی است کز تو شد واقع

جلال و حشت شاهی مگر شدت مانع

یافت آزادی و شد آن پاک دین

صاحب سر امیرالمومنین(ع)

دید اندر آسمان پنجمین

شکل زیبای امیرالمومنین(ع)

سخن گفت آن شب به صورت جلی

خدا با رسول از زبان علی(ع)

چه جامی؟ که خورشید از آن منجلی

پر از باده ی صاف مهر علی (ع)

عبیدالله است این جهان یلی

نه فرزند زهرا (ع) و پور علی (ع)

دگر جعفر و حمزه ی تیغ زن

عقیل سرافراز و فرخ حسن(ع)

یکی وارث صفوت مصطفی

یکی صاحب صولت مرتضی (ع)

ولیکن زمام تو دخت رسول (ص)

که دادار زهراش (ع) خواند و بتول (ع)

یکی قصه بنیوش اگر عاقلی

زسعد ابن وقاص خصم علی (ع)

همانا هلالی؟بگفتم: بلی

هلالم ایا نور چشم علی (ع)

دراینجا بیفتم ز اسب رسول (ص)

کند مو پرشان به مرگم بتول (ع)

ببخشیده بودش شهنشاه دین

به فرزند خود سیدالساجدین (ع)

یکایک نهنگ محیط یلی

به نام آوری یادگار علی (ع)

به کار آورم دست وتیغ یلی

به یاد آورم کارزار علی (ع)

همان بهتر ای پادشاه زمن

که ما چند تن زاده گان حسن (ع)

چو این دید خورشید چرخ یلی

ابوالفضل دریای خشم علی(ع)

بتول (ع) اربدی دردرج رسول (ص)

مراو نیز بد مهر برج بتول (ع)

ایا تازه داماد گلگون قبا

که شد سور تو ماتم مجتبی (ع)