میانش به حلقه درآورد گرد

تو گفتی خم اندر میانش فسرد

که رستم به مصر و به بربر چه کرد

بران شهریاران به روز نبرد

دل ما شد از کار ایشان بدرد

که دلشان چنین برتری یاد کرد

هرآنکس که او را به روز نبرد

ز زین پلنگ اندر آرد به گرد

جهان پهلوانی به رستم سپرد

همه روزگار بهی زو شمرد

دو خانه ز بهر سلیح نبرد

بفرمو کز نقرهٔ خام کرد

که تا ماه و خورشید را بنگرد

ستاره یکایک همی بشمرد

فروماند کاووس و تشویر خورد

ازان نامداران روز نبرد

همی ریخت از دیدگان آب زرد

همی از جهان‌آفرین یاد کرد

ز بدها نبایدت پرهیز کرد

که پیش آیدت روز ننگ و نبرد

چو همره کنی جنگ را با خرد

دلیرت ز جنگ‌آوران نشمرد

چنین گفت با رستم شیرمرد

که برخیز و از خرمی بازگرد

می بابلی سرخ در جام زرد

تهمتن بروی زواره بخورد

که جام برادر برادر خورد

هژبر آنک او جام می بشکرد

برین و بران روز هم بگذرد

خردمند مردم چرا غم خورد

چو بریان شد از هم بکند و بخورد

ز مغز استخوانش برآورد گرد

چه گویند گردان که اسپش که برد

تهمتن بدین سان بخفت و بمرد

بدو گفت شاه ای سزاوار مرد

نیارد کسی با تو این کار کرد

ده و دو هزار از دلیران گرد

چو هومان و مر بارمان را سپرد

مگر کان دلاور گو سالخورد

شود کشته بر دست این شیرمرد