زال اگر رفتی و شیر آوردی

دختر از قهر بر آن تف کردی

به آهنگی که می‌فهماند می‌ترسی که تا مردی:

مبادا در سخن بیندْت، با ناآشنا مردی

که ای آن کز پی چندی‌ست پیرامون من گردی

شنیدم مردم عشقی و عشقی نام خود کردی

از من به قوام این بگو: الحق که نه مردی

زین کار که کردی

گرفتم سینهٔ تنگم فشردی

مرا کشتی و در یک لحظه خوردی

گرامی وقت را، فرصت شمردی

گهی از گله کشتی، گاه بردی