خلیل‌آسا برو حق را طلب کن

شبی را روز و روزی را به شب کن

ز تاریکی زلفش روز شب کن

ز خطش چشمهٔ حیوان طلب کن

نسب چبود تناسب را طلب کن

به حق رو آور و ترک نسب کن

نور ازل و ابد طلب کن

آن را چو بیافتی طرب کن

قامت از پیری چو خم شد، دل ازین ویران بکن

بر تو چون این تیغ کج شد راست، دل از جا بکن

رها خود را ز دست این تعب کن

بسی گم گشته یی، خود را طلب کن!

در کام حزین تشنه لب کن

نذر دل آتشین نسب کن

خداوندا صفی را منجذب کن

سوی خود قلب او را منقلب کن

تو ای کودک منش خود را ادب کن

مسلمان زاده ئی ترک نسب کن

برنگ احمر و خون و رگ و پوست

عرب نازد اگر ، ترک عرب کن