شعشعه گسترد جلوهٔ صمدانی

گشت عیان سرّ صادرات نهانی

طاق طلب را قویم گشت مبانی

شاهد غیبی رسید و داد نشانی

دوشینه ز رنج دهر بدخواه

رفتم سوی بوستان نهانی

تا وارهم از خمار جانکاه

در لطف و هوای بوستانی

دیدم گل‌های نغز و دلخواه

[...]

آخر ای ایرانی!

تا به کی نادانی

به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی

به زنده‌رودش سلامی ز چشم ما رسانی

تا ز خود شوی بیرون زین شراب روحانی

با هیولی توحید در لباس انسانی

ملک قدس را سلطان‌، قصر صدق را بانی

ثانی‌ایست بی‌اول‌، اولی است بی‌ثانی

شد جهان دل روشن زان دو شمس نورانی

[...]

آن قدر مدح نصر سامانی

خوانده شد در حضور سلطانی

ای نوگل باغ زندگانی

ای برتر و بهتر از جوانی

زان زمزمه‌های آسمانی

بر مرده دلان دهد جوانی

کفارهٔ دوره جوانی

بسیارخوری وکامرانی

روزی که الههٔ جوانی

چشمک می‌زد به ما نهانی

از مستی‌، عالم جوانی

چشمک می زد به ما نهانی

اگر ایران شود باغ جنانی

نبیند همچو آذربایجانی

وگر باشد مرا تاب و توانی

به طوس اندر نمانم یک زمانی

به مانند یکی میش ازکلانی

شترمرغش نوشته‌: عبد فانی

نیابم لذتی در زندگانی

بجز تکرار غم‌های نهانی

پسر گر داری او را حیز خوانی

وزین حرفش سوی حیزی کشانی

حوالت رفت شغلی ناگهانی

کسالت‌بخش و سخت و رایگانی

همانا تا مرا مغرض نخوانی

سئوال این بود بشنو تا بدانی‌:

به چار و بیست باشد «‌مهرگانی‌»

که خوانندش گروهی، مهربانی

آن توان‌گر ز بس تن‌ آسانی

خسته گردد کند هون‌رانی