چنانکه هست فلک را دوازده تمثال

که آفتاب بر آن دور می‌کند مه و سال

بر آسمان ولایت دوازده برج‌اند

چو آفتاب نبوت همه به اوج کمال

شهان بی سپه و خسروان بی شمشیر

[...]

ما و من گفتن هم از امرت بخاست

ورنه ما را این قدر قدرت کجاست

روح من با جان، جان اندر تن است

هرچه می‌گویم نه این گفت من است

گفت نی باشد ز نایی در نهان

[...]

چشم در ره دار و جان بیدار و دل در انتظار

تا مراد جان ودل ناگه درآید در کنار

روی بی رنگی ندیدی، رای یکرنگی گزین

زانکه یک رنگان در این ره واصلند ای مردکار

ای طلبکار معافی اول از خود دور شو

[...]

در جامهٔ صوف بسته زنار، چه سود

در صومعه رفته دل به بازار، چه سود

زآزار کسان راحت خود می‌طلبی

یک راحت و صد هزار آزار چه سود

رخت دلم هرچه بود، عشق به غارت ببرد

[...]

دشمن ما را سعادت یار باد

روز و شب با عز و نازش کار باد

هر که کافر خواند مارا، گو بخوان

او میان مؤمنان، دیندار باد

هرکه خاری می‌نهد در راه ما

[...]

در حدود ری یکی دیوانه بود

سال و مه گردی به کوه و دشت گشت

در تموز و دی به سالی یک دوبار

جانب شهر آمدی از سوی دشت

گفتی ای آنان که تان آماده بود

[...]

درین دو روزه توقف که بو که خود نَبُوَد

درین مقام فسوس و درین سرای فریب

چرا قبول کنم از کس آنکه عاقبتش

ز خلق سرزنشم باشد از خدای عتیب

مرا خدای تعالی ز آسیایِ فراز

[...]

آلودهٔ منت کسان کم شو

تا یک شبه در وثاق تو نان است

راضی نشود به هیچ بی نفسی

هر نفس که از نفوس انسان است

ای نَفسْبه رستهٔ قناعت شو

[...]

تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ

بر آبگینه خانهٔ طاعت زنیم سنگ

بر آبگینه سنگ زدن فعل ما و ما

تهمت نهاده بر فلکِ آبگینه رنگ

اصرار کرده با گنهِ خود به سر و جهر

[...]

صوفی مباش منکر رندان می پرست

کاندر پیاله پرتوی از روی یار هست

رند و است جرعهٔ می از اسباب دنیوی

و آن هم بیفکند ز کف آنگه که گشت مست

شیخ است و صدهزار تعلق ز نیک وبد

[...]

این عرصه که گفت خوش جهانی است

خاکش بر سر که خاکدانی است

عاقل به خدا اگر گزیند

گردی که فراز او دخانی است

در لاله نگر به چشم عبرت

[...]

به دست خویش تبه می‌کنی تو صورت خویش

وگر نه ساخته‌اندت چنانکه می‌بایی

مخدّرات سماوی درو جمال نهند

اگر تو آینهٔ دل ز زنگ بزدایی

همه جهان را حاجت به سایهٔ تو بود

[...]

همه رنج من از بلغاریان است

که مادامم همی باید کشیدن

گنه بلغاریان را نیز هم نیست

بگویم گر تو بتوانی شنیدن

خدایا این بلا و فتنه از تست

[...]

در مظهر وجود عیان نیست جز تو کس

بر منظر شهود جمال تو است و بس

در وادی تجلی اعیان ز هر گیاه

صد نخل طور هست عیان با دو صد قبس

نَعْلَیکَ فَاخْلِعْاِنْتکُ مُسْتَقْبِساً سناه

[...]

تاراج کنی تا کی ای مغبچه ایمان‌ها

کافر تو چه می‌خواهی از جان مسلمان‌ها

تیری به من افکندی این طرفه که از یک تیر

در هر بنِ موی من پنهان شده پیکان‌ها

ای خضر مبارک پی بنمای به من راهی

[...]

ای کاش شب تیرهٔ ما را سحری بود

تا در سحر این نالهٔ ما را اثری بود

کردم طلب مرغ دل از عشق و نشان داد

دیدم به کنج قفسی مشت پری بود

از بیم ملامت رهم از میکده بسته است

[...]

جمال خویش را تا جلوه داد آن شاهد یکتا

ز یک معنی هویدا شد هزاران صورت زیبا

چوجان‌درتن‌به‌صورت‌گشته‌معنی‌مخفی و پنهان

چوبو از گل زصورت گشته معنی ظاهر و پیدا

فروغ لم یزل در ماسوی شد ماسوی افروز

[...]