بخش ۲۶ - ابراهیم بدخشانی
خلیفه ابراهیمش نام. عارفی است والامقام والدش از بدخشان به هندوستان آمده و وی در سنهٔ ۱۰۸۷ در دهلی متولد گردید. در بدو حال به ملازمت عالم گیر پادشاه اشتغال داشت بالاخره میر جلال الدین حسین بدخشانی که از مشایخ آن زمان بود او را تربیت نمود. لهذا کمالات نفسانیش حاصل و به مقامات انسانی واصل آمد. گویند که علوم ظاهری نیندوخته و فضایل کسبی نیاموخته. مع هذا تألیفات و تصنیفات چند او را بوده و مثنوی به قدر شش هزار بیت منظوم فرموده. شرحی بر نکات حقیقت آیات شاه نعمت اللّه ولی نگاشته و خود طریقهٔ سلسلهٔ نقشبندیه داشته. بیست و پنج سال در بلدهٔ لکنهو آسوده. چند مزرعه به جهت صرف خانقاهش مخصوص بوده. در سنهٔ ۱۱۶۰ وفات یافته، به جنت شتافته. تیمناً چند بیت از مثنوی ایشان ثبت می‌شود:
مِنْمثنویاته
ما و من گفتن هم از امرت بخاست
ورنه ما را این قدر قدرت کجاست
روح من با جان، جان اندر تن است
هرچه می‌گویم نه این گفت من است
گفت نی باشد ز نایی در نهان
لیک از نی بشنوند اهل جهان
بهتر از نی نیست کس با راز جفت
هرکه چون نی گشت خالی راز گفت
آدم آن باشد کزین دم آگه است
دمبدم در غیبت غیب اندر است
عالم کبری که نور سرمدی است
آن حقیقت‌های نور احمدی است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: خلیفه ابراهیمش، عارفی والامقام، در سال ۱۰۸۷ در دهلی متولد شد و پدرش از بدخشان به هندوستان آمده بود. او ابتدا به خدمت عالم گیر پادشاه مشغول بود و سپس زیر نظر میر جلال الدین حسین بدخشانی تربیت شد. با این که او علوم ظاهری نیاموخته بود، تألیفات و تصنیفات قابل توجهی از خود به جا گذاشت. آثار او شامل مثنویای به طول شش هزار بیت و شرحی بر آیات شاه نعمت الله ولی بود. او به طریقه سلسله نقشبندیه تعلق داشت و ۲۵ سال در لکنهو زندگی کرد و در سال ۱۱۶۰ وفات یافت. چند بیت از مثنوی او به وضوح عمق تجربیات عرفانی‌اش را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: خلیفه ابراهیم، عارفی با مقام والاست که پدرش از بدخشان به هند آمده و او در سال ۱۰۸۷ در دهلی به دنیا آمده است. در ابتدا به خدمت پادشاه عالمگیر مشغول بوده و سپس تحت تربیت میر جلال الدین حسین بدخشانی، یکی از بزرگان آن زمان، قرار گرفته است. او به کمالات نفسانی دست یافته و به مقامات انسانی رسیده است. گفته می‌شود که علوم ظاهری را نیاموخته اما آثار و تألیفات متعددی از خود بر جای گذاشته است، از جمله مثنویای با حدود شش هزار بیت. همچنین شرحی بر نکات حقیقت آیات شاه نعمت‌الله ولی نوشته و خودش پیرو طریقه سلسله نقشبندیه بوده است. او ۲۵ سال در شهر لکنهو زندگی کرده و مزرعه‌هایی برای استفاده در خانقاهش داشته است. در سال ۱۱۶۰ دار فانی را وداع گفته و به عالم جاودان رفته است. به همین مناسبت، چند بیت از مثنوی او در اینجا آورده می‌شود.
هوش مصنوعی: ما و تو گفتن تنها از قدرت تو نشأت می‌گیرد، وگرنه ما که توانایی این کار را نداریم.
هوش مصنوعی: روح من با جانم پیوند خورده و وجودم در تنم است. هرچه می‌گویم، این حرف‌های من نیست که می‌زنم.
هوش مصنوعی: سخنانی که از دل برمی‌خیزد، در خلوت کسی نمی‌ماند؛ بلکه همه دنیا از آن آگاه می‌شوند و می‌شنوند.
هوش مصنوعی: هیچ کس بهتر از نی نیست که با رازی جفت شده باشد؛ زیرا هر کسی که مانند نی خالی از راز باشد، به سخن گفتن در مورد رازها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: انسان واقعی کسی است که در هر لحظه به درون خود آگاه است و در غیبت از دنیا، به رازهای پنهان دسترسی دارد.
هوش مصنوعی: جهان بزرگ که مملو از روشنی ابدی است، همان حقیقت‌های روشن و باطنی از نور وجود پیامبر احمد (ص) است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.