سعادت نامۀ اختر بلندی

به ذکر پیر یابد ارجمندی

نمودار پیمبر در دو عالم

محمد باقر آن روح مجسم

ز نام او سرافرازی بقا را

[...]

چو قصد غسل کرد آن سرو گلرنگ

به آب زندگی شد آشنا گنگ

کنار آب رفت آن رشک مهتاب

فکند از سایه، آتش در دل آب

کشید از بر پرند زعفرانی

[...]

شنو اح وال خود ز آغاز و انجام

پریزادی که بودش انجنی نام

چو بت رویان بدان صورت که دانی

به خود هر هفت کرد اندر جوانی

فکنده کسوت گلنار در بر

[...]

هنون چون رفت گام چند از پیش

نکو اندیشه مرد آن همت اندیش

در آن روزی که بهر جنگ راون

به زرین قلعه آید رام و لچمن

بود آن دم هزاران در هزاران

[...]

اجازت داد پور خرد خود را

که رو بنمای دست برد خود را

نود لک نره دیوان همرهش داد

که بر بندند ره بر زادهٔ باد

خروشان حلقه حلقه صف شکن پیل

[...]

نظاره کرد ماه از بام افلاک

وجود چون کتان سر تا قدم چاک

فلک می گفت با صد زاری و آه

پرند خور قصب کردست این ماه

مکش جانا دلت گر مهربان است

[...]

چو عزم رزم گشته در دلش جزم

به رزم آمد چو مستان شاد در بزم

ز جوش خون، دلش رشک قرابه

مسلح پا نهاده بر ارابه

حصاری بود ارابه به هزار اسب

[...]

قضا را گازری با عقل و فرهنگ

در آن شب با زن خود بود در جنگ

صفا دل گا زری پاکیزه دامن

که شب را شسته کردی روز روشن

سیه نامه به دستش گر گذشتی

[...]