سوی باغ و منظر و ایوان و خیل

چیست ان یکفیک ظل المیل میل

چون ازو بشنود اسکندر دلیل

کرد از آنجا هم در آن ساعت رحیل

سالک جان کرده بر خلعت سبیل

چون خلالی باز شد پیش خلیل

این سخن کافر چو بشنود از خلیل

درگذشت اوحالی آمد جبرئیل

درگذر از زهد و علم و قال قیل

درد را بگزین و میکش بار فیل

گفت یحیی گر بیاید جبرئیل

این زمان گوید مرا از این دلیل

روی جنّت را کجا بیند بخیل

پشه افتاده اندر پای پیل

سه علامت ظاهر آمد در بخیل

با تو گویم یاد گیرش ای خلیل

بی شکایت صبر تو باشد جمیل

با کسی کم کن شکایت ای خلیل

شاهبازی بود پیشش جبرئیل

جان و جسم و روی و دل کرده سبیل

گر نبودی معرفت هم با خلیل

کی بکردی جان و دل در ره سبیل