کافری پیش خلیل آمد فراز
گفت نانی ده بدین صاحب نیاز
گفت اگر مؤمن شوی وآئی براه
هرچه دل میخواهدت از من بخواه
این سخن کافر چو بشنود از خلیل
درگذشت اوحالی آمد جبرئیل
گفت حق میگوید این کافر مدام
از کجا میخورد تا اکنون طعام
او که چندین گاه نان مییافتست
ازخداوند جهان مییافتست
این زمان کو از درت نان خواه شد
تن زدی تا گرسنه در راه شد
چون توئی دایم خلیل کردگار
باخلیل خویش شو در جود یار
چون تو فارغ از بخیلی آمدی
جود کن چون در خلیلی آمدی
یا رب این انعام و بخشایش نگر
عین آرایش برآلایش نگر
با چنین فضلی ترا در پیشگاه
کی توان ترسید از بیم گناه
زآنکه آن دریا چو در جوش آیدت
نیک و بد جمله فراموش آیدت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این داستان، یک کافر به خلیل (ابراهیم) می‌آید و از او درخواست نان می‌کند. خلیل به او میگوید که اگر مؤمن شود و به راه درست بیفتد، هرچه دلش بخواهد از او خواهد گرفت. کافر با شنیدن این سخنان به فکر فرو می‌رود و جبرییل به او میگوید که خلیل راست میگوید و او تا الان از خداوند نان می‌گرفته است. حالا که می‌خواهد از خلیل درخواست نان کند، باید توجه کند که خود خلیل همواره بخشنده و جودگر است. در نهایت، جبرییل به کافر یادآوری می‌کند که باید از فضایل خلیل بیاموزد و با چنین فضایل، از گناه نترسد، زیرا وقتی شخص به درگاه خداوند نزدیک شود، نیک و بد را فراموش می‌کند.
هوش مصنوعی: مردی کافر به ابراهیم خلیل (ع) نزدیک شد و از او خواست تا به او نانی بدهد زیرا در حال نیاز بود.
هوش مصنوعی: اگر به ایمان بیایی و به راه حق قدم بگذاری، هر چیزی که می‌خواهی را از من طلب کن.
هوش مصنوعی: زمانی که یک فرد کافر سخنان خلیل را می‌شنود، از حالت خود خارج می‌شود و جبرئیل به او حالتی می‌دهد که متفاوت از قبل است.
هوش مصنوعی: اینجا اشاره به این است که فردی که به خدا و حقایق دینی باور ندارد، همواره از جایی غذا و روزی می‌گیرد. این به نوعی سؤال می‌کند که چگونه ممکن است کسی که به اصول و اعتقادات درست اعتقادی ندارد، همچنان به حیات خود ادامه دهد و از نعمت‌ها و روزی‌ها بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: او که به دفعات نان می‌خورده، از خداوند جهان نعمت می‌یافته است.
هوش مصنوعی: این زمان که از در تو غذا خواسته شدم، به قدری زحمت کشیدم که حالت گرسنگی به من دست داد.
هوش مصنوعی: زمانی که تو مانند ابراهیم خلیل رحمت خداوند هستی، در generosity و بخشندگی با دوستانت مانند او رفتار کن.
هوش مصنوعی: وقتی که تو از داشتن بخیلانه و تنگ‌نظری فارغ شده‌ای، سخاوت و بخشش کن، مانند اینکه به مهمانی بزرگ‌منش و بخشنده آمده‌ای.
هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، به نعمت‌ها و بخشش‌های خود بنگر و زیبایی‌های آن را در زیبایی‌های خلق نیکو ببین.
هوش مصنوعی: با چنین فضیلت و جایگاهی که داری، در برابر تو چگونه می‌توان از گناه و عواقب آن ترسید؟
هوش مصنوعی: وقتی آن دریا به خروش بیفتد، تمام خوبی‌ها و بدی‌ها از یادت می‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.