عجائب هم خودِ خورشید تابانست

نمییابی مرا از این چه تاوانست

ترا این نفس ملعون آنچنانست

که خون تو مر او را رایگانست

وجودت در صفات نور گردانست

اگر یابی حقیقت جان جانانست

جمال روی لیلی بس عیانست

از او شوری فتاده در جهانست

وفای تو جفای دیگرانست

ولیک این معنی اینجا کس ندانست

ترا این گنج معنی رایگانست

که دیدارش به از کون و مکانست

از آن جوهر در اینجا بی نشانست

که کس اسرار جوهر می ندانست

گهی اندر خرابات مغانست

گهی جسمست کاندر کودکانست

طلسم گنج ذات لامکانست

در او پیدا همه راز نهانست

طلسم گنج ذات لامکانست

در او پیدا همه راز جهانست

طلسم این وجود و گنج جانست

دگر مر رنج جان ذات عیانست

ترا تا این طلسم اینجا عیانست

حقیقت چون غباری بار جانست

ترا نقاش جانها در دل و جانست

حقیقت در درون خورشید رخشانست

وصال جوهر جانان ترا جانست

که اندر او حقیقت راز پنهانست

جمال بی نشانت راحت جانست

که اندر پردهٔ پیدا و پنهان‌ست

جمالت در همه اشیا عیان‌ست

بجز واصل مر این را خود که دانست

اگر بحر است در شور و فغان‌ست

همه از دریای فضلت میندانست

جمالت برتر ازکون و مکانست

یقین کون و مکان در تو عیانست

در آن منزل وصال کل عیانست

شما را بیشکی راز نهانست

شما را اوّل و آخر عیانست

در اوّل نقش آخر بی نشانست