اَمرَدی رفت تا نماز کند

کرد کون سفید خود بالا

فاسقی زود جست بر پشتش

گفت سبحان ربی الأَعلی

دست حافظ به در از جامۀ خواب

هشته در دست یکی جام شراب

افسارش از بریشم و پالان ز مخملست

هر چند بد صدا است ولیکن مجللست

حضرت اقدس والا ایرج

با همه راست بُوَد با ما کج

این عکس که بر عکس خودم زیبا شد

تقدیم حضور حضرت والا شد

نیست جهان جز همین که با تو بگویم

روز و شبانی به یکدگر شده پیوند

خلق جهان هم اگر تو نیک بسنجی

هیچ برون نیستند از این گُرۀ چند

یاقوی ظالمند و عاجز مظلوم

[...]

این هلال ابرو دو سال بعد ماهی می‌شود

در میان گلرخان صاحب کلاهی می‌شود

خلق می‌گویند مستوفی الممالک آدمست

در میان خلق گاهی اشتباهی می‌شود

خواهد اینک ز جناب تو بار

بندۀ ناچیز تو عبدالحمار !

آنکو به روز مهتری از دوستان گردد بری

ناآدمی گر بشمری اندر شمار آدمش

دارد وطن فریاد ازو کام اجانب شاد ازو

اینسان رود بر باد ازو گر بسپری ملک جمش

نگذاشت باقی مدخلی نه معدنی نه جنگلی

[...]

بر دشمنان شمردم عیب نهانی خویش

خود را خلاص کردم از پاسبانی خویش

دست در حلقهٔ موی تو کنم

بوسه‌ای بر سر و روی تو کنم

شب عید عُمَر به قول زنان

من در این خانه بوده‌ام مهمان

طبعم نشاط کرد به انشاد این غزل

در اقتفا به خواجۀ کابینه ساز کن

دیدی کفیل خارجه را چون وزیر کرد

آن موی ریسمان کن و گنجشک باز کن

یا خود مدیر خارجه را چون کفیل ساخت

[...]

ای به درگاه تو نیاز همه

کرم تست چاره ساز همه

اگر از چهره پرده برداری

به حقیقت کشد مجاز همه

مه وشان مظهر جمال تواند

[...]

به انگشتان پا از زیر کرسی

ز کس ها کرده‌ام احوال پرسی

ندانم از چه به هرجا که لفظ کار آید

ردیف آن رافی الفور لفظ بار کنند

برای آنکه چو کاری بدستشان افتاد

بر آن سرند که تا با خویش بار کنند

پیاده های سپاهی به شهر ماهر یک

[...]