|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به انتقاد از انسانهایی میپردازد که باعث تخریب و نابودی سرزمینشان میشوند. شاعر میگوید که اگر انسانهای نادان بخواهند، میتوانند به تعداد آدمها شمارش شوند، اما در واقعیت وطن در فریاد است و دشمنان شاد. اگر کسی قدرت داشته باشد و به فکر نابودی سرزمین باشد، همهچیز به باد خواهد رفت. در آخر، شاعر میگوید که هیچ چیزی از سرزمین باقی نمیماند، نه منابع طبیعی و نه جنگلها، و انسانها هرچه بخواهند را نمیتوانند بدست آورند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در روزهای سختی به دوستانش وفادار بماند، مثل انسانهای واقعی محسوب میشود. اگر بخواهی او را بشماری، به شمار آدمها میآید.
هوش مصنوعی: وطن از ظلم و ستم احساس درد و فریاد میکند و در عین حال بیگانگان از این شرایط خوشحال هستند. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، سرزمین ایران به تباهی خواهد رفت، حتی اگر به دوران پادشاهی جمشید برگردیم.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی از باقیماندهها باقی نمانده است، نه در معادن و نه در جنگلها. طمع و زیادهخواهی وجود ندارد و شاید اگر کسی چیزی از آن بگیرد، کم باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.