زر افشانید بر پیلان جرس‌های مدارا را

برآرید آن فریدون فر درفش چرخ بالا را

من ز تیم تو بتیمار گرفتار شدم

تو بتیمار مهل ، باز به تیم آر مرا

عصا بر گرفتن نه معجز بود

همی اژدها کرد باید عصا

از دولت عشق است به من بر دو موکل

هر دو متقاضی به دو معنی نه به همتا

این وصف دلارام تقاضا کند از من

وان باز کند مدح جهاندار تقاضا

پیلان ترا رفتن بادست و تن کوه

دندان نهنگ و دل و اندیشۀ کندا

چون آب ز بالا بگراید سوی پستی

وز پست چو آتش بگراید سوی بالا

چون حلقه ربایند بنیزه تو بنیزه

خال از رخ زنگی بزدایی شب یلدا

وان پول سدیور ز همه باز عجب تر

کز هیکل او کوه شود ساحت بیدا

بایسته یمین دول آن قاعدۀ ملک

شایسته امین ملل آن خسرو دنیا

بر ماه مشک بینم و بر سنبل آفتاب

آنسال نه بحلقه و این سال نه بخواب

آنرا درنگ نی و همه سال با درنگ

وین را شتاب نی و همه سال با شتاب

آن ماه را ز عنبر سازد همی طلی

[...]

سپه کشید چه از تازی و چه از بلغار

چه از برانه چه از آبکند و از فاراب

ای رخ رخشان جانان زیر آن زلف بتاب

لالۀ سنبل حجابی یا مه عنبر نقاب

گر به پیغاله از کدو فکنی

هست پنداری آتش اندر آب

روسبی را محتسب داند زدن

شاد باش ای روسبی زن محتسب

گفتم که چیست بر رخت آن زلف پر زتاب

گفتا ببوی و رنگ عبیرست و مشگ ناب

خدایگانا امشب نشاط ساز بدانک

پدرش ز آهن بودست و مادرش حجرست

بصورت شجری و ز خفچه او را برگ

که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجرست

زبانه‌هاش چو شمشیر های زر اندود

[...]

نزدیک عقل جمله درین عهد باورست

کامروز همچو جهل خرد زشت و آورست

ستی پس پشت پشت بستی بستست

پیش پشتی ستی بسی بنشستست

درد مرا بگیتی دارو پدید نیست

دردی که از فراق بود درد بی دواست

گنجی است عاشقان را صبر ار نگه کنی

کو روی زرد سرخ کند پشت گوژ راست

ز راستی و بلندی که مر ترا بالاست

به وصفت اندر، معنی بلند گردد و راست