شب هست و شراب هست و چاکر تنهاست

برخیز و بیا جانا کامشب شب ماست‌

شربنا و اهرقنا علی الارض قسطها

و للارض من کأس الکرام نصیب‌

هر کسی را جام او با جان او هم سان کنید

هر کسی را نقل او با عقل او هم بر نهید

رازیست مرا با شب و رازیست عجب

شب داند و من دانم، من دانم و شب‌

انّا لنفرح بالایّام ندفعها

و کلّ یوم مضی نقص من الاجل‌

فاعمل لنفسک قبل الیوم مجتهدا

فانّما الرّبح و الخسران فی العمل

با طلعت تو شب نبود نیز بگیتی

با دولت تو غم نبود نیز بعالم‌

چشمی که ترا دید شد از درد معافا

جانی که ترا یافت شد از مرگ مسلّم‌

قومی بفلک رسیده قومی بمغاک

فریاد ز تهدید تو با مشتی خاک‌

تا کی از دار الغروری سوختن دار السّرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

یا نفس قومی فلقد نام الوری

ان تفعلی خیرا فذو العرش یری‌

و انت یا عین اهجری طیب الکری

عند الصّباح یحمد القوم السّری‌

کفر و ایمان را هم اندر تیرگی هم در صفا

نیست دار الملک جز رخسار و زلف مصطفی