ز پهلوی لشگرگه شهریار

برون راند مرکب یکی شهسوار

در اندیشه می‌گفت کان شهریار

که امروز کرد آنچنان کارزار

چنین چند روز آن نبرده سوار

به پوشیدگی حرب کرد آشکار

چو آن بندی آگاه گردد ز کار

خروشد خروشیدنی رعدوار

چو آوردی آهنگ بر کارزار

نکردی براو تیغ پولاد کار

ازان تیغ‌زن مرد چابک‌سوار

سخن راند با انجمن شهریار

دلش داد فرزانه کای شهریار

شکیبایی آور درین کارزار

دگر گفت چون می‌ در او کرد کار

سوی خانه‌ی خویش بربست بار

کمند عدو بند را شهریار

درانداخت چون چنبر روزگار

چو مرد زبان‌بسته نالید زار

ببخشود بر وی دل شهریار

بدانست کان ترک چینی‌حصار

ز خاقان چین شد بر او یادگار

تو آن آفتابی در این روزگار

که هم تیغ‌گیری و هم تاجدار

سر افشانی تیغ گردن گذار

برآورده از جوی خون لاله زار

چپ و راست پیرامن آن حصار

ز پولاد بستند ره بر غبار

ز شیران برطاس و روسی دیار

گرفتار شد تیغزن ده هزار

به خروارها قندز تیغ‌دار

سمور سیه نیز بیش از شمار

اگر سیم هر کشوری در عیار

بگردد به هر سکه چون روزگار

ز رود خوش و باده خوشگوار

درآمد به بخشش چو ابر بهار

غنیمت کشان بر در شهریار

غنیمت کشیدند بیش از شمار

بر آراست نوشابه را چون بهار

به پوشیدنی‌های گوهر نگار