سبب چیست که‌امشب درین کنج غار‌؟

به نیک اختری رنجه شد شهریار‌؟

نواحی نشینان آن کوهسار

تظلم نمودند هنگام بار

چه دانستی ای زاهد هوشیار‌؟

که اسکندرم من درین تنگ غار‌؟

به لشکر بفرمود تا صد هزار

درآیند پیرامن آن حصار

بریدم ز هر آشنایی شمار

بس است آشنای من آموزگار

شه از گنج گوهر به دریا کنار

یکی مجلس آراست چون نوبهار

چهل روز باشد که مردان کار

به شمشیر کوشند با این حصار

ز خارا تراشان احکام کار

که بر کوه دانند بستن حصار

وشق نیفه‌هایی چو برگ بهار

بنفشه بر او ریخته صد هزار

چنان بود فرمان فرمان‌گزار

که بر تخت بنشیند آن تاجدار

جهان خسروش گفت کای نامدار

ز کیخسروان تخت را یادگار

به سختی در آن غار شد شهریار

نشانی مگر یابد از یار غار

تکاور ده اسب مرصع فسار

همه زیر هرای گوهر نگار

به چاره‌گری شاه از آن کنج غار

برون آمد و رفت بر کوهسار

لبالب کن از باده خوشگوار

بنه پیش کیخسرو روزگار

توئی تاج بخشی کز آن تاجدار

سریر پدر را شدی یادگار

پری پیکرانی درو چون نگار

صنم‌خانه‌هائی چو خرم بهار

برون رفت از آن کوچگه شهریار

سواحل سواحل به دریا کنار

بیا ساقی آن جام زرین بیار

که ماند از فریدون و جم یادگار

به هر منزلی کو گرفتی قرار

گران سنگ بودی ز گنجینه بار