ز کوچک جهان راز دین بزرگ

گشاید خورد آب با میش گرگ

عقابیست تیرش که در مغز و ترگ

بچه فتح باشد ورا خایه مرگ

بود نامداری دلیر و سترگ

وزین تخمه خیزد نژادی بزرگ

یکی پورش آمد ز تخمی بزرگ

به رسم نیا نام کردش طورگ

پُر آژنگ رخ داد پاسخ طورگ

که گر کوچکم هست کارم بزرگ

شد آن لشکر گشن پیش طورگ

رمان چون رمه میش از پیش گرگ

گرفت از پسش پادشاهی طورگ

سرافراز شد بر شهان بزرگ

هر امید را کار ناید به برگ

بس امید کانجام آن هست مرگ

ببد خیره زو پهلوان سترگ

به دادار گفت ای خدای بزرگ

چو سیصد هزار از یلان سترگ

گزیدم دلاور سپاهی بزرگ

به خنجر ز سرها همی ریخت ترگ

چو باد خزان ریزد از شاخ برگ

بر آن لشکر از کین ببارید مرگ

همی کوفت گرزوهمی کافت ترگ

به توپال بسپرد گرد سترگ

بفرمود تا کوفت کوس بزرگ

ز مرگ ار بترسی بنه تیغ و ترگ

که جنگ او کند کو نترسد ز مرگ

هزارش سپر داد مدهون کرگ

چهل اسپ جنگی و صد درع و ترگ

بگشتند با هم دو گرد سترگ

به خون چنگ شسته چو ارغنده گرگ

یکی خورد بر یاد شاه بزرگ

دگر شادی پهلوان سترگ

همه پر درختان با بار و برگ

کُه و دشت او بیشه پیل و کرگ

بپرسید از آن پهلوان سترگ

بگفتند گاویست آبی بزرگ

دلاور نبرد ایچ تیمار مرگ

میان بست بر جنگ و پیکار کرگ