نباشد بس عجب کامسال هموار

درختش مدح خواجه آورد بار

کجا مردم درین اقلیم هموار

بوند آن لفظ شیرین را خریدار

معانی تابد از الفاظ بسیار

چو اندر زر نشانده دُرّ شهوار

بماناد این خداوند جهاندار

به نام نیک همواره جهان خوار

کنون آغاز خواهم کرد ناچار

که جز پندش نخواند مرد بیدار

شَهَنشَه نیز هم رفته بِدین کار؛

به زینتها و زیورهای شَهوار.

به دیباها و زیورهای بسیار،

ز رَخت و طبل هر بزّاز و عطّار.

بسی کرد آفرین بر پاک دادار؛

چو بر دیوِ دُژَم نفرین بسیار.

چو بدفرجام خواهد بُد یکی کار

هم از آغاز او آید پدیدار

چو خواهد بود بر شاخ اندکی بار

به نوروزان بود بر، گلْش دیدار

قبا و موزه و رانین و دستار

به رنگ نیل کرده بود هموار

نمازش برد و پوزش خواست بسیار

که پیشت آمدم بر پشت رهوار

هر آن کاری که باشد نام‌بُردار

شهنشه مر مرا فرماید آن کار

ز من آزرده گردد وز تو کیندار

برو تا خود نه کین باشد نه آزار

زمین ماه را دیدم چو فرخار

پر از پیرایه و دیبای شهوار

نه با آن کرده‌اند این ناسزا کار

که پاداشی نداری‌شان سزاوار

به زیورها و گوهرهای شهوار

طرایفها و دیباهای زرکار

دلاور آمد از بد دل پدیدار

که این با خرّمی بد آن به تیمار

برادر از برادر گشت بیزار

بجز کردار خود کس را نبد یار

چو ویرو دید گردان چنان زار

به گِرد قارن اندر کشته بسیار