حق چو داد از پی اطیعواالله

به اطیعواالرسول ما را راه

حرف دیگر نزد به لوح بیان

جز اولواالامر منکم از پی آن

چون اولواالامر ساخت پیرایه

[...]

ای حیات دل هر زنده دلی

سرخ‌رویی دهِ هر جا خجلی

چاشنی‌بخشِ شکر‌گفتاران

کار‌شیرین‌کنِ شیرین‌کاران

برفرازندهٔ فیروزه‌رواق

[...]

ای درین کارگه هوش ربای

روز و شب چشم نه و گوش گشای

نه به چشم تو ز دیدن اثری

نه به گوشت ز شنیدن خبری

نرگس این چمنی کز لب جوی

[...]

ای بلند از قدمت پایه تخت

تاج را گوهر تو مایه بخت

کرده از صبح ازل همرهیت

سایه وش دولت ظل اللهیت

منصب خسرویت داده خدای

[...]

آن رفته ز قید عقل بیرون

کامد روزی به سوی مجنون

وز لیلی و عقد او خبر گفت

وان شیفته را ز نو برآشفت

می خواست ز تار مهربافی

[...]

چنین است در سفرهای قدیم

ز فیثاغرس آن الهی حکیم

که چون قفل درج سخن باز کرد

جهان را گهر ریز این راز کرد

که ای چون صدف جمله تن گشته گوش

[...]

مغنی چو بندد در آهنگ فقر

ز پشمینه ابریشم چنگ فقر

دهد این نوای کهن را نوی

که خسر است دیباچه خسروی

خوش آن شه که این نغمه را گوش کرد

[...]

زان پیش کز مداد دهم خامه را مدد

جویم مدد ز فضل تو ای مفضل احد

باشد که طی شود ورق علم و فضل من

حمد تو را به فضل تو گویم نه فضل خود

نشکفت جز شکوفه حمد و ثنای تو

[...]