خوبرویی کاو ندارد رحم، دلدار منست

عشقبازی با بتان سنگدل کار منست

مرحمی نیست که دل را من از او چاره کنم

مگر از سینه برون آید و صد پاره کنم

دهانش را صفت چون حد من نیست

چه گویم چون در آن جای سخن نیست

بسان آب حیوان ناپدیدار

نگشته خضرهم از وی خبردار

بود مویی بر اندامش کمر نام

[...]

دیده ی آهوان نشان کردند

تیر را میل سرمه دان کردند

ز اژدهای فلک بلای جهان

آتش فتنه ریختی ز دهان

آتش فتنه دود میانگیخت

[...]

از شادی عالم چه گشاید دل ما را

جز غم نگشاید دگری مشکل ما را

آرزو دارم از آن لعل گهربار التفات

ای خوشا حال کسی کاو دارد از یار التفات

روزی که ز عشق میزدم لاف

اردک بچه میفروخت علاف

عاشق سگ یرغه بود و میمون

آواز بلند شد ز مجنون

گیرم که نخ از تو شد کشیده

شد یار بهاون چکیده

سر موزه ی قاز را چه حاجت

کاجیده کنند در ضیافت

دندان چپ دریچه شور است

[...]