خدای داند گر آرزو جز این دارم

که در دو دیده کشم خاک حضرت غزنین

ز لفظ و طلعت تو گرددم خوش و روشن

دو گوش صوت نیوش و دو چشم صورت بین

به مجلس تو که پیوسته جای دولت باد

بیان کنم همه احوال خویش غث و سمین

بزرگوارا پشت زمین و روی هوا

به رنگ و بوی دگر شد ز دور چرخ برین

ز باد و ابر نشیب و فراز ساده و کوه

به رنگ دیبه روم است و نقش بیرم چین

چمان تذروان بر فرش های بوقلمون

نوان درختان در حله های حورالعین

به باغ عاشق و معشوق را چو مست شوند

همه شکوفه و سبزه ست بستر و بالین

نثارها ز دل و جان و طبعت آوردند

نشاط و لهو و طرب لاله و گل و نسرین

به شادکامی بنشین و زاده انگور

بخواه و بستان از دست بچه تسکین

به صف و جرم هوا و به بوی مشک تبت

به رنگ چشم خروش و به طبع ماء معین

ز قدر و قدرت بر تارک سپهر خرام

به فرو بسطت بر دیده زمانه نشین

همه سیادت و رز و همه سخاوت کن

همه سعادت یاب و همه جلالت بین

ز من ثنا و ز لفظ ممیزان احسنت

ز من دعا و ز لفظ مسبحان آمین

سخن جمله گفت خواهم من

در بزرگی شاه نیست سخن

باد سلطان و پادشاه زمن

از لقایش به دیدگان روشن

آمد عید شریف فرخ و فرخنده باد

فیه کلوا و اشربوا یا ایها الصائمون

زود شود این شگفت از بر ما ناپدید

روزه شد و عید باز از پسش آمد کنون

آن شه با علم و حلم آن شه با عدل و داد

فاز لکل العلوم فاق جمیع الفنون

خدمتش اصل جلال مدحتش اصل شرف

ای بخرد رهنمای وی به هنر رهنمون

آنچه تو جویی ز چرخ و انچه تو خواهی ز دهر

لاشک فی انهم لابد فی ان یکون