درملک تو راستی نیامد از ما

جز کجی و کاستی، نیامد از ما

هر چیز که خواستیم ما، آن کردیم

چیزی که تو خواستی نیامد از ما

آنان که رباط و قلعه بنیاد کنند

نز بهر خداست هرچه آباد کنند

تعمیر سرای دل، به از خانه گل

گر مرد حقند یک دلی شاد کنند

ای آنکه دم از مقام رندان بزنی

لاف از کلمات هوشمندان بزنی

مستی تو و آبگینه داری در کف

هشدار، که خویش را به سندان بزنی

ای آنکه به حسن غرّه بر خویشتنی

در خیل بتان نجسته بر خویش تنی

روزی برسد تو را که از موی زنخ

ماننده عنکبوت بر خویش تنی

کس چون من، اسیر محنت و سوز مباد

در دام بتی چون تو، نوآموز مباد

شامی که تو را نبینم آن شب نبود

روزی که تو را نخواهم آن روز مباد

ز آن لحظه که با رخش نظر باختمی

یک لحظه به خویشتن نپرداختمی

در آتش عشق او همی سوختمی

با سختی هجر او همی ساختمی

گویند که عشق را بکن درمانی

ز آن پیش که در علاج آن درمانی

ما چاره درد عشق دانیم ولیک

صبر است علاج عشق و آن در ما، نی

ز آن جوهر گل شمیم رخ بیجاده

کز کام به دل سفر کند بی جاده

اندک خور و اندکی مرا ده ساقی

بی قاعده نی بنوش و نه بیجا، ده

بادام دو چشم نیم مستت از من

مرجان دو لعل می پرستت از من

با چشم و لبت از تو قناعت نبود

سر تا به قدم هر آنچه هستت از من

ای بنده اگر افسر شاهی طلبی

در ملک سپیدی و سیاهی طلبی

کام تو ز هیچکس نگردد حاصل

جز آنکه ز درگه الهی طلبی

کس در سر کار عشق دلگیر نشد

از لذت عاشقی کسی سیر نشد

دیدیم بسی پیر که او گشت جوان

دیدیم بسی جوان که او پیر نشد

مجموعه دلبری است روی چو مهت

منجوقه سروری است طرف کلهت

برهمزن لشکری است تیغ ابروت

صید افکن عالمی است تیر نگهت

جمشیدوشان گدای درگاه تو اند

خسرومنشان نشسته در راه تو اند

یک طایفه همچو من بهر برزن و کوی

راضی به عتاب گاه و بیگاه تو اند

سرو آمده یا به گل ز رفتار خوشت

گلبن شده منفعل ز طرز روشت

تو تازه نهال از کدامین چمنی

وز خون کدام دل بود پرورشت

سرمایه خوبی است چهر خوش تو

پیرایه نیکوی رخ دلکش تو

خلفی همه سودای رخت می ورزند

در خرمن عالمی است این آتش تو

تا نرگس تو عقیق سان گشته برنگ

زاین واقعه ام چو غنچه دل آمد تنگ

از سرخی چشم خویش در رنج مباش

آلوده به خون شوند ترکان گه جنگ

هر بنده که بر در تو دربانی کرد

حاتم صفت آغاز زرافشانی کرد

گسترده فلک چو خوان احسان تو دید

صد ثور بجای بره قربانی کرد

یک عمر به گرد کوی تو گردیدم

یک عهد خیال روی تو ورزیدم

آنچه از تو نمی شنفتمی، اشنفتم

و آنچه که از تو نمی دیدمی آخر دیدم

تا هست جهان تو را جهانبانی باد

این دولت و جاه بر تو ارزانی باد

بدخواه تو چون غنم به عید قربان

از تیغ اجل همیشه قربانی باد

عکاس که برگرفت عکس رخ یار

آوخ که نمود کار ما را دشوار

بودیم همیشه یک جهت در ره عشق

آمد به دو جا فکند ما را سر و کار