به پور زیاد آن بد اندیش دیو

رسانید فرمان شامی خدیو

عبیدالله زشت ناپاک رای

چو بر خواند آن نامه سر تابه پای

درآن دید بنوشته ای نامدار

[...]

تو کز کشور جسم درنگذری

از آن عالم جان کجا پی بری

دلا چند مانی درین دامگاه

چه خواهی ازین فانی آرامگاه

چرا رخت ازین کشور آب و گل

[...]

کنون راز بشنو ز شاه امم

که چون کرد قصد عراق از حرم

گذشته بد از ماه شعبان سه روز

که شد روی شه مرز بطحا فروز

درآن جایگه بود ماهی چهار

[...]

چو آگاهی آمد به پور زیاد

همان بد گهر زاده ی پر فساد

که از مرز بطحا سوی کوفه راه

سپرده است دارای دین با سپاه

به بر خواند آن نابکار شریر

[...]

به بست ازپی جنگ با کوفیان

هلال ابن نافع- کمر بر میان

هلالی به سیمای بدر تمام

نزاده چو او پوری از هیچ مام

هلالی نه خورشید رخشنده ای

[...]

چو شمر این چنین دیدکان صفدران

ندارند باک از سپاه گران

به کوفی سپه گفت کاین رای نیست

شمارا به پیکارشان پای نیست

چنین گر یکایک نبرد آورند

[...]

به درگاه چارم امام انام

فزون داشت جاه و نکو داشت نام

چنین گوید آن مرد فرخنده کیش

که روزی بدم نزد مولای خویش

امام چهارم در آن انجمن

[...]

یکی داستان دیده ام جانگزا

ز گفت مهین دخت شیر خدا

بپیوندمش من به گفتار خویش

که آتش زنم بر دل شیعه، بیش

چنین گفته آن بانوی راستان

[...]

عید غدیر آمد ای ماه میگسار

بنشین و می بده برخیز و می بیار

گِردِ ستم نگرد‌، راه کرم بپوی

بیخ جفا بکن‌، شاخ وفا بکار

باب سرا ببند‌، بند قبا گشا

[...]

بهار آمد که بانگ عندلیب از هر چمن خیزد

گل شاداب از بستان چو روی یار من خیزد

خروش قمری و غوغای کبک و ناله ی صُلصُل

گهی از سرو و گاه از کوه و گاه از نارون خیزد

ز چشم ابر لؤلؤ زاید از جیب صبا عنبر

[...]