آن شه والای گرامی گهر

واقف اسرار قضا و قدر

عالم تنزیل و کتاب کریم

عارف تأویل کلام قدیم

مظهر اسرار الهی بود

[...]

ای بی خبر از حقیقت خویش!

از غصه بیش و کم دلت ریش

دیوت زده راه و کرده عریان

از کسوت عقل و دین و ایمان

در چنبر دیو کرده گردن

[...]

ز اندیشه در بحر حیرت غریق

چو شیخی که گم کرده باشد طریق

سعادت نظر کرد در حال من

برآمد ز گل پای اقبال من

ز بد فعلی سگ نباشد عجیب

[...]

تو روی ماه و خور فضل خدا بین

که بست از فی و ضاد و لام آیین

ببین فضل خدا در صورت ماه

بشو از فی و ضاد و لام آگاه

ز گوش و چشم و بینی گر بدانی

[...]

ماییم قلندران معنی

در لنگر خوش هوای دنیی

آسوده ز خیر و شر عالم

آزاد ز جنت و جهنم

نی غصه نام و نی غم ننگ

[...]

ای حسن تو دردانه چو ک . . . بنند اعلا

چون نقطه فردی

و آن نقطه ذات است ز «با» گشته هویدا

در دیده مردی

شری است ترا در همه گنجینه دل ها

[...]

ای شاه تخت «من عرف »

شد نقد طاعاتم تلف

در بقاء بحر لطف

دستم تو گیری از شرف

تا دامنت آرم به کف

[...]