آدینه و مهرگان و ماه نو

بادند خجسته هر سه بر خسرو

ای خسرو تاج بخش و لشگرکش

صد بنده ترا رسد چو کیخسرو

با شادی و ناز و خصلت نیکو

[...]

آن کس که گشت ایران ویران بدست او

بسپرد جان بدولت بر شهریار نو

همچون فراسیاب کهن بود جان بداد

بر شهریار پور سیاوش بنار تو

آید چنو سوار دگر بر زمین اگر

[...]

ایا خسرو راد آزاده خو

ترا داده ایزد همه آرزو

نبرد هژبران چنان آیدت

که با مرغکان کودکان را لهو

عفوی تو افزون تر است از گناه

[...]

مرا هجران آن آهوی آمو

همی دارد چو بچه مرده آهو

زمانی روی کرده جفت آرنج

زمانی دست کرده جفت زانو

ز درد اندر دوان آنکو بآنکو

برنج اندر روان آنسو بآنسو

مرا گویند زو برگرد هیهات

چگونه بر توانم گشت من زو

که ما را تن دو آمد باز جان یک

که ما را دل یک آمد باز تن دو

اگر بیند لب خندانش خاتون

وگر بیند رخ رخشانش یبغو

نه یبغو دست بردارد ز رخسار

نه خاتون چنگ بر دارد ز گیسو

چو روز من برنگ آن خط و آن زلف

چو پشت من بخم آن جعد و ابرو

بر او گیتی همانا رشک برده است

که چون او خویشتن را ساخت نیکو

یکی زیلو صبا بر دشت گسترد

ز لاله تار و از گل پود زیلو

سیاهی در میان لاله پیدا

چو در پیراهن مصقول هندو

عیان گشتند خیل لاله و گل

نهان گشتند خیل نار و لیمو

سرایان گشت بر کهسار ساری

نوازان گشت در گلزار نارو

من از عشق بتی خو کرده زاری

که دل بردنش طبع است و جفاخو

نپاید پیش مژگانش مرا دل

نه زوبین کیا را پیش بارو

ستون ملک ابوالفارس کجا هست

پناه دین بشمشیر و ببازو

برزم اندر بسان پور دستان

ببزم اندر بسان باب شیرو