آدینه و مهرگان و ماه نو

بادند خجسته هر سه بر خسرو

ای خسرو تاج بخش و لشگرکش

صد بنده ترا رسد چو کیخسرو

با شادی و ناز و خصلت نیکو

[...]

آن کس که گشت ایران ویران بدست او

بسپرد جان بدولت بر شهریار نو

همچون فراسیاب کهن بود جان بداد

بر شهریار پور سیاوش بنار تو

آید چنو سوار دگر بر زمین اگر

[...]

ایا خسرو راد آزاده خو

ترا داده ایزد همه آرزو

نبرد هژبران چنان آیدت

که با مرغکان کودکان را لهو

عفوی تو افزون تر است از گناه

[...]

مرا هجران آن آهوی آمو

همی دارد چو بچه مرده آهو

زمانی روی کرده جفت آرنج

زمانی دست کرده جفت زانو

ز درد اندر دوان آن کو به آن کو

به رنج اندر روان آن سو به آن سو

مرا گویند زو برگرد هیهات

چگونه بر توانم گشت من زو

که ما را تن دو آمد باز جان یک

که ما را دل یک آمد باز تن دو

بر او گیتی همانا رشک برده است

که چون او خویشتن را ساخت نیکو

یکی زیلو صبا بر دشت گسترد

ز لاله تار و از گل پود زیلو

سیاهی در میان لاله پیدا

چو در پیراهن مصقول هندو

عیان گشتند خیل لاله و گل

نهان گشتند خیل نار و لیمو

سرایان گشت بر کهسار ساری

نوازان گشت در گلزار نارو

نپاید پیش مژگانش مرا دل

نه زوبین کیا را پیش بارو

ز بدخواهان او ناید سعادت

چو از نی خون و از پولاد چو پو

سخاوت را دل او هست دریا

فصاحت را زبان او ترازو

زمانه داده بر جود تو اقرار

ستاره گشته بر فضل تو خستو

خجسته بادت این دارو که خوردی

بدارادت همیشه پایدار او

اگر باید و گر نی خلق دارد

فریضه خوردن درمان و دارو

که نزدیک من باش و زائر مرو

که نیکی کنم با تو هر روز نو